نقد و بررسی «V for Vendetta»_ “مردم نباید از دولت های خود بترسند دولت ها باید از مردم خود بترسند.”

این فیلم که در بریتانیای آینده قرار دارد، داستانی درباره دیکتاتوری و مردی است که به نماد سقوط آن دیکتاتوری تبدیل شد. مردم بسیاری از کشورهای جهان امروزی، و نه اکثریت، می توانند به راحتی با شخصیت های فیلم همذات پنداری کنند.

این فیلم پر از سبک است. همه چیز از فیلمبرداری و طراحی صدا گرفته تا نحوه صحبت و عمل شخصیت ها سبک دارد. استفاده نسبتاً پراکنده از صحنه‌های مبارزه (در مقایسه با سایر فیلم‌های اکشن مشابه خود)، ترجیح دادن به استفاده از داستان‌های هیجان‌انگیز سیاسی و شخصیت‌پردازی، شگفت‌ انگیز است.

می توان گفت سه شخصیت اصلی در این فیلم وجود دارد. V، آنارشیست* برجسته، ایوی، زن جوانی است که ربوده می شود، و به آرامی در یک پیچش، عاشق V می شود، و کارآگاه فینچ، یک کارمند دولتی که وظیفه دارد V را پیدا کند .

* اقتدارگریزی یا آنارشیسم (به زبان انگلیسی: anarchism) یک فلسفه و جنبش سیاسی است که نسبت به انحصارطلبی در قدرت ضدیت دارد و همهٔ شکل‌های اجبار و سلسله مراتب را رد می‌کند. آنارشیسم خواستار از بین بردن قدرت رهبری است و به نظر آن تمامی دولت‌های تک حزبی نامطلوب، غیرضروری و مضر هستند.

با این حال، در مورد تفاوت های فیلم و رمان گرافیکی اصلی نوشته آلن مور، چیزی باید گفت. (این فیلم بر اساس داستان کمیک دی‌سی/ورتیگو به همین نام اثر آلن مور و دیوید لوید ساخته شده‌است.)

با توجه به تنفر آلن مور از فیلم‌های الهام‌گرفته از آثارش و این واقعیت که او پس از خواندن فیلمنامه از تماشای فیلم امتناع کرد، شاید این فیلم برای طرفداران اثر اصلی نباشد.  افراد زیادی فیلم را با رمان مقایسه می کنند، و معتقدند آنها بسیار متفاوت از یکدیگر هستند.

یک تفاوت قابل توجه این است که تصویر Vs vs Dictator Sutler در رمان بسیار ظریف‌تر و کمتر سیاه و سفید است تا در فیلم، و این نقد بسیار شایسته‌ای از فیلم است.

DC Comics اخیراً شهرت نسبتاً ضعیفی دارد. علیرغم داشتن چند ابرقهرمان بزرگ، فیلم‌هایی که بر اساس شخصیت‌های آن‌ها ساخته شده‌اند اغلب مضحک بوده‌اند. با این حال، یکی از بهترین و ارزشمندترین فیلم هایی که بر اساس کمیک های آنها ساخته شده است، “V for Vendetta” ارزش دیدن را دارد.

آن را ببینید ودرک کنید وبدانید که چگونه یک دولت فاشیستی متولد می‌شود، پرورش می‌یابد و ظهور می‌کند.

داستان در آینده ای Dystopia قرار می گیرد.

بر اساس این آینده، ایالات متحده توسط جنگ داخلی و بلایا از هم پاشیده شده است و بریتانیا از یک سلطنت مشروطه به یک دیکتاتوری فاشیستی سرکوبگر تبدیل شده است.

اما حکومت بسیار شرورتر از سرکوب آزادی بیان است. به نظر می رسد که بسیاری از هرج و مرج که منجر به تشکیل این دولت شد، در واقع توسط مردی که اکنون در راس آن است، ایجاد شده است.

برای ایجاد فضای ترس و هرج و مرج، دولت تروریست های قلابی ایجاد کرده است و از مرگ 10 هزار انگلیسی به عنوان بهانه ای برای کنترل کشور استفاده کرده است.

تنها امیدی که بریتانیا دارد یک ابرقهرمان نهیلیست* عجیب و غریب است، وی وی (هوگو ویوینگ) مصمم است دولت را سرنگون کند و کشور را به مردم بازگرداند. اما چگونه؟

*هیچ انگاری یا نیهیلیسم برگرفته از کلمه لاتین nihil به معنای هیچ است که اولین بار توسط فریدریش هاینریش یاکوبی ابداع و وارد ادبیات فلسفی جهان گردید. به گفتار نیچه، نیهیلیسم یا هیچ انگاری به معنای بی‌ارزشی ارزش‌ها نیست؛ بلکه به معنای بی‌ارزش شدن ارزش‌ها است.

در آستانه 5 نوامبر، زمانی که بریتانیا به طور سنتی آزادی و حقیقت را جشن می گرفت، V طرحی خرابکارانه را برای سرنگونی صدراعظم اشتاتلر و دولت اطرافش آغاز می کند. او با ربودن شبکه تلویزیونی بریتانیا، سخنرانی ای پخش می کند که تاریخ پنجم نوامبر را به عنوان تاریخ انقلاب تعیین می کند.

در حالی که فیلم قدیمی به نظر می رسد، اما وایب و حس و حال بسیار واقعی و فعلی است. تشابهات در این نسخه از واقعیت به طرز شومی شبیه به سال 2020 ما است. بیماری ویروسی، سیاسی کردن واکسن ها، این نمایش باعث می شود که بدانیم یک رژیم توتالیتر فاشیستی واقعی در کنار رسانه های کنترل دولتی چگونه است. داستان مملو از رویدادهای جاری است و حس سیاسی قوی مشخصی دارد.

هوگو ویوینگ. این قطعاً همان چیزی است که شما را از ابتدا جذب می کند. او برخی از سخت ترین خطوط را با کاریزمای باورنکردنی ارائه می دهد. بازی او در طول فیلم می درخشد .

در نهایت بخش بصری آن است چرا که باورکردنی نیست که از هیچ افکتی استفاده نشده است. همه چیز زیبا، تاریک و در عین حال پر جنب و جوش به نظر می رسد. فیلمبرداری درجه یک است. صحنه نبرد آخر اشک در چشمانتان جمع می کند.

یک آنارشیست نقابدار (با صدای هوگو ویوینگ) باید یک زن جوان (ناتالی پورتمن) را در طول تلاش خود برای افشای فساد در دولت نجات دهد. ویوینگ کاملاً از فیزیک بدنی فوق‌العاده و صدای تحسین‌برانگیزش استفاده می‌کند تا به جنون شخصیت جذابیت بخشد.

پورتمن از کودکی به یک ستاره نوجوان تبدیل شده است و در نهایت به عنوان یک بازیگر با استعداد و بزرگسال بعد از نامزدی اسکار در فیلم «نزدیکتر» ظاهر می شود. در اینجا، او بهترین عملکرد خود را به عنوان ایوی یتیم ارائه می دهد.

ناتالی پورتمن ممکن است با سر تراشیده براقش، فضای تبلیغاتی را دزدیده باشد، اما هوگو ویوینگ، اجرای نقابدار است که نمایش را می دزدد. بسیاری از موفقیت نقش در نوشتن نهفته است، زیرا V ساخته شده است که صرفاً یک ماسک نباشد.

جان هرت به‌عنوان رهبر مرموز دولت به‌طور مشخصی چشم‌گیر است، و استفن ریا به عنوان بازرس پلیس که وظیفه یافتن V را برعهده دارد – قبل از اینکه خیلی دیر شود، یک نقش حمایتی فوق‌العاده ارائه می‌دهد.

«V for Vendetta» محصول سال ۲۰۰۵ به کارگردانی جیمز مک‌تیگو و نویسندگی واچوفسکی‌ها است.

در اینجا قدرت ترس در مرکز قرار می گیرد – ترس از جنگ، از بیماری، از قحطی. ترس یک طبیعت اساسی انسان است و قرن ها به عنوان یک سلاح – روشی برای کنترل – مورد بهره برداری قرار گرفته است و برای کسانی که از آن استفاده می کنند، یک مرد نقابدار در سایه منتظر است تا انتقام بگیرد.