نقد و بررسی «داستان ازدواج»_نمایشی فوقالعاده افسردهکننده، اما با چند اجرای شگفتانگیز و فیلمنامه عالی
اگر می خواهید با دیدن فیلمی احساس خوب داشته باشید، اکیداً به شما توصیه می کنیم در تماشای «داستان ازدواج» تجدید نظر کنید. ابدا فیلم بدی نیست، اما بهطور شگفتانگیزی واقعگرایانه است و تماشای آن به دلیل موضوع بسیار دردناک است.
داستان فوقالعاده واقع گرایانه نمایش درباره ازدواجی است که در حال فروپاشی است و دردناک است زیرا بیننده واقعاً چارلی (آدام درایور) و نیکول (اسکارلت جوهانسون) را دوست دارد.
مانند زندگی واقعی، هیچ یک از شخصیت ها کاملاً بد نیستند و شما موقعیت هر دوی آنها را در طول طلاق درک می کنید … اما همچنین بسیار زشت و وحشتناک است که ببینید وقتی وکلا درگیر می شوند چه اتفاقی می افتد.
به جای طلاق دوستانه ای که هر دوی آنها در ابتدا با آن موافقت کردند، به زودی همه چیز رنگ دیگری به خود می گیرد و این جفت و وکلای شیطان صفتشان شروع به سر و کله زدن با همدیگر می کنند.
مطمئناً این فیلم باید به شدت از تجربیات خود نویسنده/کارگردان بامباخ گرفته شده باشد. او با جنیفر جیسون لی ازدواج کرده بود و آنها یک پسر دارند، به علاوه قبل از طلاق در سال 2013، او رابطه ای را با گرتا گرویگ در سال 2011 آغاز کرد. بنابراین او احتمالاً بسیاری از آنچه در اینجا به تصویر کشیده شده است، را زندگی کرده است.
دو بازیگر اصلی، آدام درایور در نقش کارگردان صحنه بروکلین، به نام چارلی باربر و اسکارلت جوهانسون در نقش نیکول باربر بازیگر، در نقش های خود فوق العاده هستند.
در حالی که به نظر می رسید آنها برای 10 سال با یک پسر 8 ساله بسیار خوشبخت بودند، رفته رفته نیکول بیشتر و بیشتر احساس می کرد که خواسته های خودش نادیده گرفته می شود، در حالی که به عنوان یک زوج متاهل همیشه آنچه را که چارلی می خواست انجام می دادند.
هنگامی که نیکول فرصتی برای بازی در نقش تلویزیونی در لس آنجلس پیدا می کند، تصمیم می گیرد که زمان مناسبی برای جدایی آن دو است.
تماشای این داستان اغلب سخت است زیرا حتی تا آخر هم مشخص است که علیرغم خصومت های مورد نیاز در طول مراحل طلاق، نیکول و چارلی با هم پیوند دارند و عمیقاً از یکدیگر مراقبت می کنند.
دیدن فیلمی که هم می تواند به گرمی به نهاد ازدواج احترام بگذارد و هم بیرحمانه آن را کالبدشکافی کند، مایه طراوت است. در حالی که هر ازدواج منحصر به فرد است، سناریوهای جهانی وجود دارد که می تواند نشان دهنده نابودی آنها باشد.
خط داستانی ساده، خطی و دیالوگ سنگین است. در دقایق ابتدایی ما شاهد چارلی (آدام درایور) کارگردان محترم تئاتر و همسرش نیکول (اسکارلت جوهانسون) هستیم که به طور فزایندهای موفق شدهاند.
خطوط تنش زناشویی کلاسیک به طور محسوسی مشخص می شوند. چارلی و نیکول زمانی با هم آشنا شدند که او یک کارگردان برجسته و او یک تازه کار در تئاتر بود، و این عدم توازن نفس در تمام جنبه های رابطه آنها نهفته است.
جوهانسون در ایفای نقش همسری درخشان است که با وجود دوست داشتن مردی که با او ازدواج کرده است، دیگر حاضر نیست نامرئی باشد. گروهی از وکلا شامل یک مشاور مهربان (آلن آلدا) و جنگجویان بیرحمی است کهتسلیم نمی شوند (لورا درن و ری لیوتا).
نقاط ضعف چارلی نابخشودنی نیست و عشق او به پسر و همسرش ادامه دارد. نیکول حق دارد آینده مستقل خود را داشته باشد اما هنوز هم به شدت نسبت به او احساس عشق می کند. اگر وکلا دخیل نبودند، اوضاع می توانست بسیار متفاوت باشد.
داستان ازدواج پرتره ای روشنگر، شوخ و غم انگیز است که نشان می دهد چگونه یک افسانه زناشویی به راحتی می تواند به یک کابوس تبدیل شود.
این فیلم بدون هیچ ابهامی با بازی بازیگری خیرهکنندهاش از سرنخهایش منتقل میشود. در طول فیلم، احساسات بازیگران را احساس خواهید کرد و آنچه را که آنها از سر می گذرانند را درک می کنید.
و خود داستان در تلاش برای ترسیم تصویر سیاه و سفید از طلاق به جای تبدیل آن به یک ماجرای خاکستری که در آن زن و مرد تا حدی مقصر هستند کار خوبی انجام می دهد.
«داستان ازدواج» نوآ بامباخ، نگاهی دقیق و دلسوزانه به ازدواجی است که از هم می پاشد و باز هم یک خانواده با هم می مانند.
در حالی که در فیلم موقعیت های مهم و روزمره را مرور می کنیم، می شنویم که نیکول (اسکارلت جوهانسون) توضیح می دهد که در مورد همسرش چارلی (آدام درایور) چه چیزی را دوست دارد. چارلی عاشق پدر شدن است و چقدر آزاردهنده است که چقدر دوستش دارد.
او به راحتی گریه می کند. او بسیار رقابتی، نترس است و در مورد آنچه که می خواهد بسیار با اراده است. اینها تنها چند چیز است که نیکول در مورد او دوست دارد. پس از آن، نوبت چارلی است که به ما بگوید در مورد همسرش نیکول چه چیزی را دوست دارد.
در حالی که می شنویم این زوج آنچه را که نوشته اند بازگو می کنند، بعد از جدایی در دفتر واسطه ازدواج با آنها ملاقات می کنیم. این بخشی از یک تکلیف بود که به طور کامل بفهمند چرا آنها در وهله اول ازدواج کردند. نیکول نمیخواهد آنچه را که چارلی نوشته است بشنود، بنابراین آنچه نوشته شده تنها چیزی است که ما بهعنوان مخاطب میتوانیم با صدای بلند بشنویم.
تغییر شخصیت پس از جدایی در رفتار نیکول و چارلی بسیار واضح می شود. در حالی که نیکول بسیار متمرکز، ملایم و مادرانه به نظر می رسد، به زنی تبدیل می شود که می داند چه می خواهد و دیگر خودداری نمی کند.
از سوی دیگر، چارلی، که همیشه با اعتماد به نفس و حرفه ای بود، اکنون در حال فروپاشی است، شکست خورده و نسبت به آینده نامشخص است.
“عشق معنی ندارد” و هیچ کلمه واقعی تر از این هرگز گفته نشده است.
این فیلم همه چیز برای تبدیل شدن به یک فیلم کلاسیک تمام دوران را دارد و با افتخار یکی از بهترین فیلم های دهه نامیده می شود. داستانی مالیخولیایی، سنگین و در عین حال تلخ و شیرین شادی آور در مورد ازدواج و مسیر ناگوار آن برای قطع رابطه برای یافتن خوشبختی است.
فیلمهای نوآ بامباخ غالباً مورد استقبال قرار گرفتهاند، اما «داستان ازدواج» احساس متفاوتی دارد، زیرا شاید به همان اندازه که او انجام داده ، داستانی شخصی است. با بازی زیبا و نویسندگی عالی، می توانید این موضوع را بپذیرید که این یکی از بهترین فیلم های سال است .
نوشته بسیار هوشمندانه است، زیرا زوجی که در حال جدایی هستند هنوز ارتباط عظیمی را که عشق قبلی آنها برقرار کرده است احساس می کنند.
علیرغم تلاش آنها برای حل و فصل مسالمت آمیز مسائل، واقعیت این وضعیت برخی از احساسات طولانی مدت را آشکار می کند. میانجیگری متفکرانه در مورد ازدواج با چند لحظه ناخوشایند فیلمنامه همراه است، اما مضامین بالا و پایین عشق، خانواده، پدر و مادر بودن، و تمام توشه های احساسی که با آنها همراه است، واقعی هستند و با اعتقاد زیادی به آن پرداخته شده است.
هیچ کس نمی تواند به اندازه کسی که عمیقاً شما را دوست دارد از شما متنفر باشد.
